Beste, ken je de legende over de Leugen en de Waarheid?
De legende stopt nadat de Leugen ervan door is gegaan met de kleren van de Waarheid en de laatste zich uit schaamte heeft terug getrokken in de put.
De tekst kwam een paar dagen geleden weer voorbij en inspiratie voor een vervolg, begon te stromen.

De originele legende gaat als volgt…

DE NAAKTE WAARHEID

Volgens een legende uit de 19e eeuw ontmoette de Waarheid en de Leugen elkaar op een dag.

De Leugen zei tegen de Waarheid: “Het is een prachtige dag vandaag”!

De Waarheid keek omhoog naar de hemel en zuchtte, want de dag was werkelijk prachtig. Ze brachten veel tijd samen door die dag.

Uiteindelijk kwamen ze bij een waterput. De Leugen nodigde de Waarheid uit. “Kom, het water is erg lekker, laten we samen een bad nemen!” De waarheid, vertrouwde het niet helemaal, testte het water en ontdekte dat het inderdaad heel lekker was. Ze ontdeden zich van hun kledij en begonnen zich te baden.

Plots vloog de Leugen uit het water, trok de kleren van de Waarheid aan en rende weg.

De woedende Waarheid kwam uit de put en holde overal heen om de Leugen te vinden om haar kleren terug te halen.

De mensen, die de Waarheid naakt zagen, wendde hun blik af, met schaamte, minachting en woede.

De arme Waarheid keerde terug naar de put en verdween voor altijd, zich daarin verstoppend. Zich schamend voor haar onbedekte naaktheid.

Sindsdien reist de Leugen de wereld rond, verkleed als de waarheid. Weinigen valt het op, omdat de meesten onder ons geen enkele wens hebben om de naakte Waarheid te ontmoeten.

Mijn inspiratie leest als volgt:

De Waarheid verloor haar moed en liet zich zakken
het troostende water in, het zwarte gat tegemoet.
En terwijl zij zichzelf bedekte, gaf zij zich over
aan hetgeen haar omvatte, het Donker.

Het Donker sprak:
Dat zelfs de Waarheid hier kan geraken
is de Waarheid ten voeten uit.
Zij die zichzelf binnenste buiten keert
en zo nog dieper leert ervaren,
Zelf nog vollediger omvat.
De Waarheid die herinnert en weet
dat Eenheid in zichzelf blijft vallen
dat Volledigheid in Zelf aanwezig is en
dat Liefde alles omvat.

Het Donker zette de Waarheid terug in haar kwetsbare kracht.
Want de Waarheid had ondanks haar argwaan
de sprong in het water genomen met de Leugen.
Uitgaande van haar eigen Natuur
haar pure wezen als vertrekpunt.
Zich door haar onschuld liet leiden om het Leven te leven.
En wanneer haar naaktheid werd aanschouwd door de mensen
zo door de spiegel werd geconfronteerd met ongemak.

Het Donker herinnerde de Waarheid aan wie zij Is.
Waar haar naaktheid voor staat
Wat haar Volledigheid omhoog brengt
Waar zij toe Dient
Waarom zij Doet wat zij Doet
En daardoor Geeft wat zij Geeft.

Het Donker liet de Waarheid voelen…
Hoe een verdiepende ademhaling, de cellen opent,
Hoe een geopende Stem, de boodschap verzend en deelt
En hoe een belichaamde aanraking de betekenis kan laten landen.
Het Donker leerde haar, haar wezen wederom volledig te omvatten.

En toen de Waarheid haar Licht weer durfde te Zijn,
wist zij uit de put te komen en snelde zich naar boven.
Vage schimmen doemde op en zonder aarzeling ging zij ze tegemoet
want ze wist wie het waren, de mensen.
Ze hadden haar geroepen, ze hadden naar haar gevraagd.
Ze had hen zelfs vanuit onderin het Donker in de verte gehoord:
Waarheid! Waarheid! Ben je daar?!

Beetje bij beetje en met steeds grotere getalen,
hadden de mensen zich verzameld en stonden zij haar op te wachten.
Toen zij hoorde dat zij omhoog kwam, was er een feest ontstaan.
De mensen hadden een vuur ontstoken en zij stonden daar met bloemen,
met eten en open armen.
Om de Waarheid welkom te heten en warmte te schenken
Na haar aanwezigheid in de put, vindend naar zichzelf.

Ze zaten bij het vuur, de Waarheid en de mensen.
Zij was nog steeds naakt, het deerde niemand iets.
De mensen waren te geraakt, te opgetogen, vol ontzag
van hun menselijke vermogen en de kracht van Zelf.

De Waarheid vertelde de mensen dat Donker haar had laten herinneren.
Haar eigen Weten en over de naaktheid van Volledigheid.
Dat je lichaam, je menselijkheid, je Liefde in essentie onschuldig is.
En hoe de mensen zich hadden laten vergissen door de Leugen
die hen had wijsgemaakt, jezelf te moeten bedekken.
Je Zelf te moeten mantelen, om jou en de ander te beschermen.
En dat juist die schijnveilige bescherming
je kwetsbaar maakt voor hetgeen wat door bedekking bezoedeld raakt
En zo vatbaar wordt voor o.a. schaamte, minachting en woede.

De Waarheid, nodigde de mensen uit in de ervaring…
Van hoe wij geboren worden, naakt
Hoe het is om met liefde te delen, naakt
Hoe het is om met liefde te ontvangen, naakt
Hoe het voelt als je volledig gezien wordt, naakt
Hoe het voelt om een ander volledig te zien, naakt
Hoe het is om vanuit inspiratie te creëren, naakt
Hoe het is om jouw geïnspireerde creatie te delen, naakt
Van hoe wij heengaan, naakt.

De Waarheid deelde met de mensen
Dat ieder van ons, haar bij zich draagt.
En dat Zij, de Waarheid, niks anders laat zien
dan de spiegel van hun Kern en verbinding met Volledigheid.

Dat zij hun Innerlijke Waarheid verstaan…
Niet door meningen of je gulzigheid achterna te gaan,
maar sensaties volledig binnen te laten komen, te laten stromen en te ervaren.
De Waarheid leerde de mensen over de volledige ademhaling,
de afgemaakte beweging, het volle geluid en de voedende aanraking.

Aan het eind vroeg de Waarheid aan de mensen
dat wanneer de Leugen zichzelf langzaam zou ontmantelen,
doordat de stof waarvan de kleren gemaakt waren verslijten en vergaan,
hem tegemoet te treden.
Zodat ook hij zich zou herinneren, wie Hij in Wezen is.

Dat zouden ze doen.
Herinnert aan hun eigen onschuld en daarmee die van de Leugen,
zouden de Mensen de Leugen begroeten.
Want of de Leugen nou wil of niet,
vroeg of laat komt ook deze, altijd boven water.

30 november 2022