Op deze foto was ik ongeveer 9 en net klaar met mijn performance als Alanis Morisette met Ironic, headbangend en al.
En ik was kei trots, vond mezelf mega cool en was helemaal in mijn element geweest. Ik heb deze performance ook op Kinderdorp (een huttenbouwen, zomers speelveld in Bennekom) gedaan en al moesten kinderen toen erg lachen, ik vond mezelf nog steeds The Bomb. Ergens – along the way – is zij – deze performer – naar binnen gekeerd. En oh, wat een uitnodiging ervaar ik om de reis terug te maken naar die innerlijke wijsneus en levensgenieter!
Ergens voor staan, is spannend! Het vraagt ons om kwetsbaar te zijn naar onszelf en dit durven delen met onze omgeving. Het vraagt je om zowel met je hoofd als ook met je hart te ervaren. En daarvoor hebben we af te dalen, te voelen, waar we wellicht graag van weg willen blijven. En toch, is de connectie maken een uitnodiging naar je persoonlijke kracht. Want juist in de verbinding van beide, is onze stevigheid aanwezig!
Op Facebook: Ik kijk naar de foto’s die voorbij komen, genomen op een festival waar ik bij had kunnen zijn. Was het niet, dat ik had besloten een andere weg te gaan. En al voelt de weg nog steeds als kloppend, er wordt iets anders, een gemis, voelbaar.
In eerste instantie, voel ik een opluchting, blij om er niet bij te zijn geweest. Een gevoel van angst voor overvloedige mogelijkheid van mezelf binnenste buiten keren komt omhoog. En met deze bewustwording, wordt het verdriet voelbaar. Het verdriet dat ik er niet bij wilde zijn, omdat het te spannend voelt om jezelf te laten zien, echt te laten zien. En over te geven, aan jezelf, in zichtbaarheid van een menselijk ander.
En in die angst, in het toelaten van die angst is zo’n kracht voelbaar, die ik heb leren benoemen en ervaren als verlangen.
Verlangen, oh wat een heerlijk woord!
Wist je, dat 70% van de Nederlanders burn-out klachten ervaart? Hoe is dat mogelijk in een land met zoveel rijkdom?! Mijn inziens zijn we in een tijd (gekomen) waar alleen het handelen geen voldoening meer brengt. Geld, diploma’s, een huis, het volgen van de maatschappelijke normen en waarden, geven niet meer genoeg input om een werk- of studiedag ‘te draaien’.
Wij mensen zijn meer dan machines en dat weten we, maar leven we het ook?!
Onze hoge mate van welvaart geeft ruimte voor (onbewuste) persoonlijke en maatschappelijke reflectie en we ervaren dat wij iets anders verlangen, dan hoe we nu ons leven inrichten. Voor onszelf en in contact met de ander.
In mijn ervaring is social media niet een oorzaak waarom men druk voelt, maar een middel waardoor de ervaren druk zichtbaar en voelbaar wordt.
Deze druk, een gevoel van tekort, is onbewust allang aanwezig. Eerder werden wij, en de generaties voor ons, daar minder mee geconfronteerd. Simpelweg omdat er minder ruimte en tijd was om erbij stil te staan. Welvaart geeft ruimte voor persoonlijke en maatschappelijke groei en om te groeien hebben we eerst te erkennen wat er aandacht vraagt.
Een kleine check met jezelf:
Op een dag je dat je minder lekker in je vel zit, op de schaal van 1 tot 10, ervaar je dat iemand anders een beter/fijner leven heeft dan jij?
*
*
*
En, Op een dag je dat je lekker in je vel zit, op de schaal van 1 tot 10, vind je dan nog steeds dat iemand anders een beter/fijner leven heeft dan jij?
De behoefte om te vergelijken is in mijn ervaring vooral aanwezig wanneer ik mij minder goed voel over mezelf. Als ik tegen mijn eigen beperkingen aanloop, als ik meningen heb over de dingen die ik doe, zeg of niet lukken zoals ik vind dat het zou moeten gaan.
Wanneer het goed gaat echter, ben ik blij voor de ander óf, is er genoeg stevigheid om het verlangen te voelen onder de angst. Dan weet ik: Há, dat is dus de volgende stap! Lets see how we get there! 🙂
Dus, waardes en verlangen: wat raakt jou? Wat in jou persoonlijk, in je gevoel, verlangt om te worden gezien, gehoord, erkent en geleefd te worden? Wat in jou wordt geraakt wanneer je jouw Facebook tijdlijn, Instagram feeds leest, ziet en tot je neemt?
Zo binnen zo buiten, zo buiten zo binnen.
Je bent wat jouw raakt, alleen dan kan het gevoeld worden. Immers, hoe kun je iets herkennen wat je nog nooit hebt ervaren? Spiegelen wordt het ook wel genoemd, daarover later meer.
Note to self: Jij, ik, wij, bent en zijn zo welkom!